Βλέπω πολλούς συμπατριώτες μας να μοιρολατρούν και τα ρίχνουν όλα σε υπέρτερες δυνάμεις για να δικαιολογήσουν τις φοβίες τους, τις ανικανότητές τους και γενικά να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους.
Άλλοι τα ρίχνουν στους Ρότσιλντ, άλλοι στη Λέσχη Μπίλτεμπεργκ, άλλοι στους Εβραίους, άλλοι στους γερμανούς και στον «υπεράνθρωπο» Σόϊμπλε, μέχρι που κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν και κάποιοι ότι κάτι μας ρίχνουν στο νερό.
Κανείς, μα κανείς όμως δεν μιλάει για την εσωτερική κατάσταση, για την εσωτερική ολιγαρχική πέμπτη φάλαγγα που μας εκμεταλλεύεται και δεν μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι ως λαός και ως έθνος. Κανείς δεν μιλάει για τους πολιτικούς γόνους που de facto εμείς οι ίδιοι τους θεωρούμε ανώτερους και ικανότερους από τα παιδιά μας και επιτρέπουμε κληρονομικώ δικαιώματι να κατέχουν την εξουσία, καθώς και ένα σωρό παράσιτα που βρήκαν το μήνα που τρέφει τους δώδεκα εις υγείαν του κορόϊδου και της δήθεν «δημοκρατίας» μας.
Γιατί λοιπόν μας φταίνε οι πιο πέρα από εμάς, όταν εμείς οι ίδιοι δεν επεμβαίνουμε εκεί που μπορούμε και έχουμε ηθικό δικαίωμα να επέμβουμε, δηλαδή στα του οίκου μας;
Όσα λοιπόν δεν είναι ικανή να φτάσει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια για να δικαιολογεί την ανικανότητά της.
ΑΝΕΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ 