Έχουμε ένα ακριβό ξένο νόμισμα που δεν μπορεί να το σηκώσει ο ανύπαρκτος παραγωγικός μας ιστός. Ακόμα και σε συνδεδεμένη ισοτιμία να ήμασταν θα έπρεπε άμεσα να την σπάσουμε. Ήδη το έκανε αυτό η Τσεχία και ετοιμάζεται και η Δανία.
Παρόλα αυτά, εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι θα επιτύχουμε ανάπτυξη με αυτό το ξένο νόμισμα και με τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα δηλαδή, μας έχουν πείσει ότι θα μας βοηθήσουν οι δανειστές να αναπτυχθούμε και να διασωθούμε, προφανώς από την πολύ αγάπη τους για μας, χωρίς να αισχροκερδήσουν σε βάρος μας.
Στην πράξη όμως, επειδή δεν έχουμε δικό μας νόμισμα, οι δανειστές ρυθμίζουν έτσι τη ρευστότητά μας με το σταγονόμετρο, ώστε, αφενός η ελληνική κοινωνία να υφίσταται μιθριδατισμό, δηλαδή να δηλητηριάζεται λίγο λίγο για να αδρανοποιηθεί και να απαλλοτριωθεί ο ιδιωτικός και δημόσιος πλούτος της, αφετέρου για να μην υπάρξει ποτέ περίπτωση ανάπτυξης και αποφυγής της εξαθλίωσης.
Χρειαζόμαστε λοιπόν απεγνωσμένα ρευστότητα. Χρειαζόμαστε πάση θυσία δικό μας νόμισμα. Χρειαζόμαστε, σε τελική ανάλυση, ελευθερία.
ΑΝΕΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ 