ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

κατάλογος

Πατριώτες

Η πατρίδα χρεοκόπησε. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον μια ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα. Είμαστε μια αποικία χρέους, υπό την κατοχή των δανειστών, χωρίς καν να έχουμε δικό μας νόμισμα. Οι πολιτικοί των καθεστωτικών κομμάτων, έχουν γίνει εκτελεστές των εντολών της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των δανειστών.

Ολόκληρη η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο καταπίεσης, φορολογικής τρομοκρατίας, οικονομικής εξαθλίωσης, ανεργίας και αφαίρεσης περιουσιών, που αποκτήθηκαν τίμια, με πολλούς κόπους και μεγάλες στερήσεις.

Το διαπλεκόμενο πολιτικο-οικονομικό καθεστώς, επιδιώκοντας να διασωθεί με τη συνεργασία της διεθνούς ολιγαρχίας και των δανειστών, εκποιεί την πατρίδα μας, υποθηκεύει το μέλλον μας, τουλάχιστον για έναν αιώνα, εξευτελίζει τον Ελληνισμό διεθνώς, τρομοκρατεί τους πολίτες και κάνει ό,τι μπορεί για να τους αδρανοποιήσει, ωθώντας τους παράλληλα σε έναν εξοντωτικό κοινωνικό αυτοματισμό.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο πλυντήριο συνειδήσεων. Η κοινωνική αδικία θεριεύει. Οι οικονομικοί παράγοντες που ελέγχουν την εξουσία και ως εκ τούτου ορίζουν και την πορεία της κρίσης, πλουτίζουν ασύστολα και γίνονται ακόμα πιο ισχυροί, ενώ οι πολίτες, πολλαπλώς ηττημένοι και παραιτημένοι, σπρώχνονται στην απόγνωση, στην απομόνωση και ενίοτε στην αυτοκτονία.

Πολλές διαπιστώσεις μπορούμε να κάνουμε, αλλά ήρθε πλέον η ώρα να αντιδράσουμε. Να βγούμε από το αδιέξοδο όπου μας έχουν σπρώξει.

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ είναι ένα δημοκρατικό αντικαθεστωτικό δίκτυο που έχει ένα όραμα, ένα σχέδιο για την Ελλάδα, το οποίο αναλύεται σε τέσσερα προτάγματα: Πολιτική Ανεξαρτησία, Εθνική Αυτοδιάθεση, Οικονομική Ανασύνθεση, Δίκαιη Κοινωνία.

Α) ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Βασικός και πρώτιστος στόχος μας είναι η αλλαγή του κατόχου της πολιτικής εξουσίας και ως εκ τούτου η αλλαγή του φορέα ελέγχου των εξελίξεων της κρίσης, προς τη χάραξη μιας ελπιδοφόρας πορείας για το μέλλον.

Συγκεκριμένα, με ριζική συνταγματική αλλαγή από τον ίδιο το λαό, συνοδευόμενη με ρήτρες αναδρομικότητας για παλιές ευθύνες και επιζήμιες για τη χώρα συμφωνίες και συμβάσεις, αποσυνδέουμε θεσμικά την πολιτική εξουσία από την οικονομική εξουσία και τη μεταφέρουμε στους πολίτες, οι οποίοι γίνονται στο εξής οι φορείς της.

Ταυτόχρονα, καταργούμε οριστικά το παλιό ολιγαρχικό και πελατειακό πολιτικό σύστημα και τερματίζουμε το φαινόμενο των κρατικοδίαιτων κομμάτων και κομματικών στελεχών, διαλύοντας τα πολιτικά κατεστημένα. Οικοδομούμε ένα νέο πολιτικό σύστημα, ανοιχτό στους πολίτες, δίνοντας ίσες ευκαιρίες ανέλιξης στην πολιτική κλίμακα, σε όλους τους Έλληνες.

Β) ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Βασικό μας πρόταγμα είναι «Πρώτα τα Ελληνικά Συμφέροντα». Οι μέχρι σήμερα πολιτικές ηγεσίες του τόπου – απολύτως εξαρτημένες από αλλότρια συμφέροντα, λειτουργούσες μέσα σε ένα σάπιο και ανεξέλεγκτο πολιτικό σύστημα το οποίο διευκόλυνε αυτή την κατάσταση – ούτε μπορούσαν ούτε ήθελαν να εγκαθιδρύσουν εθνική ανεξαρτησία σε τούτο τον τόπο. Όμως, μόνο με αυτό το πρόταγμα-οδηγό μπορεί να υπάρξει εθνική κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Απαιτούμε να γίνει επίσημος διεθνής έλεγχος του δημοσίου χρέους μέχρι και το τελευταίο ευρώ, από το 1974 μέχρι σήμερα, για να διαπιστωθεί το νόμιμο και ηθικό του σχηματισμού του, καθώς και να πληροφορηθεί ο λαός πού κατευθύνθηκαν τα δημόσια δάνεια, διαφορετικά δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να θυσιαστεί για κάτι για το οποίο ο ίδιος δεν έφταιξε.

Στο μεταναστευτικό, ασκούμε πολιτική βασισμένη στις ανάγκες και τις αντοχές της χώρας, με ανθρωπιστικό πάντα πρόσημο.

Γ) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

Προβαίνουμε στην ανασύνθεση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Με πρωτογενή τομέα μόλις 3,6%, δευτερογενή 13,4% και τριτογενή 83%, μόνο με συνεχή δανεικά μπορούμε να επιβιώνουμε. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί και θα αλλάξει, διαφορετικά δεν έχουμε μέλλον.

Ο πρωτογενής τομέας, βασικός πυλώνας οικονομικής ανάπτυξης, οφείλει τουλάχιστον να καλύπτει πλήρως τις επισιτιστικές ανάγκες του λαού.

Ο δευτερογενής θα αναπτυχθεί έτσι, ώστε αφενός να ελαχιστοποιηθεί η ανεργία, αφετέρου να δημιουργηθεί πλεονασματικό ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών, αλλά και να καταστεί δυνατή η  προσφορά των επιστημονικών γνώσεων των πτυχιούχων που, ενώ σπούδασαν από τους φόρους του ελληνικού λαού, τώρα αναγκάζονται να φύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο εξωτερικό προσφέροντας πνευματικό κεφάλαιο σε λαούς που δεν ξόδεψαν τίποτα γι’ αυτό.

Σε ό,τι αφορά τον τριτογενή τομέα, τόσο οι προσφερόμενες υπηρεσίες όσο και ο τουρισμός πρέπει ν’ αναβαθμιστούν ποιοτικά, με έμφαση στον ελληνικών συμφερόντων τουρισμό.

Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να είναι ελεύθερος όσο δεν έχει δικό του νόμισμα αλλά χρησιμοποιεί ένα, την διαθεσιμότητα του οποίου καθορίζουν αλλότρια συμφέροντα. Το νόμισμα λοιπόν, περνάει στην αποκλειστική διαχείριση του λαού και στον δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας.

Οι κανόνες λειτουργίας της αγοράς επιβάλλονται και ελέγχονται δημοκρατικά από το κοινωνικό σύνολο.

Δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, χωρίς άνοιγμα του οικονομικού συστήματος προς τα κάτω, χωρίς χρηματοδότηση της κοινωνικής βάσης και χωρίς εξασφάλιση ίσων ευκαιριών οικονομικής ανόδου για όλους τους Έλληνες. Γι’ αυτό αίρονται όλα τα τραπεζικά και γραφειοκρατικά εμπόδια που έχουν τοποθετήσει οι διάφορες κλειστές οικονομικές και συντεχνιακές ελίτ, για τα δικά τους συμφέροντα. Γεννιέται έτσι μια καινοτόμος ενδογενής επιχειρηματικότητα, που κυοφορείται στην κοινωνική βάση, και διευκολύνεται η άνοδος νέων κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων. Αυτή είναι και η μόνη αποτελεσματική συνταγή για μια διαδικασία υγιούς και βιώσιμης εθνικής αναπτυξιακής προσπάθειας.

Σχεδιάζουμε και εφαρμόζουμε ένα σύστημα ευέλικτου και αποτελεσματικού κοινωνικού και δημοκρατικού ελέγχου της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Για να σταματήσουν οι ιδιώτες τραπεζίτες να ελέγχουν μονοπωλιακά την παραγωγή χρήματος, την πολιτική νομισματικής κυκλοφορίας και την πιστωτική πολιτική, κάτι που έχει στόχο αποκλειστικά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και τελικά την προς όφελός της ιδιωτικοποίηση του εθνικού και κοινωνικού πλούτου.

Δ) ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και αρμονική κοινωνική συμβίωση χωρίς ανεξάρτητη και αδέκαστη δικαιοσύνη. Τίποτε από αυτά όμως δεν μπορεί να υπάρξει, με το κράτος αφεντικό και ιδιοκτήτη μιας ανήμπορης και σπρωγμένης στο περιθώριο κοινωνίας. Προχωρούμε σε κοινωνικοποίηση του κράτους. Το κράτος, από λάφυρο στα χέρια του πολιτικού συστήματος, ταγμένο στην υπηρεσία της πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας, από κράτος επιδοματίας-ελεήμον, κοινωνικοποιείται. Γίνεται εργαλείο στα χέρια της κοινωνίας, προς εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος.

Δημιουργούμε ένα σύγχρονο κοινωνικοποιημένο κράτος, με ποιοτική παιδεία, φορέα πολιτισμού, σύμφωνα με την ιστορία και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Ταυτόχρονα, αποκεντρώνουμε θεσμικά την πραγματική πολιτική εξουσία, μέχρι το επίπεδο του Δήμου και του δημότη.

Σχεδιάζουμε από την αρχή, με ευρύτατη συμμετοχή της κοινωνίας, και εφαρμόζουμε ένα δίκαιο κοινωνικά και σταθερό πολιτικά φορολογικό σύστημα με χαμηλή φορολογία. Ένα φορολογικό σύστημα που επιβαρύνει μόνο τα πραγματικά εισοδήματα με ενιαίο τρόπο.

Βασικό μας πρόταγμα εδώ είναι «κανένας φόρος χωρίς πραγματικό εισόδημα», τερματίζοντας το απαράδεκτο καθεστώς των τεκμηρίων.

Ένα φορολογικό σύστημα που υποστηρίζει την ανάπτυξη, που εξαλείφει αυτόματα τη φοροδιαφυγή, αφενός μέσω της ίδιας της φορολογικής διαδικασίας, αφετέρου μέσω του κοινωνικού αυτοελέγχου, που διευκολύνει την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος του λαού και του τόπου.

Υποβάλουμε στον δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας όλα τα κλειστά πνευματικά και εκπαιδευτικά συστήματα, όπως και τα ιδιωτικά δίκτυα των ΜΜΕ.

Απελευθερώνουμε τις συνειδήσεις των ανθρώπων από τη καθεστωτική παιδεία και πληροφόρηση, με στόχο τη δημιουργία ολοκληρωμένων ελεύθερων προσωπικοτήτων και όχι μονόπλευρα ενημερωμένων αδρανών ραγιάδων, παθητικών αποδεκτών – χειροκροτητών του ολοκληρωτισμού της παγκοσμιοποίησης. Έχουμε ανάγκη από παραγωγούς ελληνικού πολιτισμού και γνώσης και όχι απλά καταναλωτές γνώσεων και πληροφοριών.

Ανοίγουμε όλα τα κλειστά πνευματικά συστήματα, δίνοντας έτσι ίσες ευκαιρίες σε όλους να αναπτύξουν γνώσεις και ικανότητες.

Είναι απαράδεκτο να χάνονται, μέσα στην «κρίση», περιουσίες πολιτών που αποκτήθηκαν νόμιμα, είτε εξ αιτίας της αδυναμίας αποπληρωμής των τραπεζικών δανείων, είτε λόγω της αδυναμίας καταβολής απάνθρωπων φόρων, εφόσον έχουν συμβεί γεγονότα ανωτέρας βίας, για τα οποία δεν ευθύνονται προσωπικά οι πολίτες, ούτε μπορούσαν να τα προβλέψουν, όση επιμέλεια και αν επέδειχναν.

Για το λόγο αυτό εισάγουμε μια δίκαιη Σεισάχθεια, αναδρομικά. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας και οικονομική ανάπτυξη, δεν είναι γίνεται να υπάρξει πραγματική δημοκρατία –η οποία προϋποθέτει ελεύθερους ανθρώπους, με τους Έλληνες δούλους χρεών για τα οποία δεν ευθύνονται οι ίδιοι.

Στη νέα παγκοσμιοποιημένη ιστορική πραγματικότητα στην οποία έχουμε εισέλθει, ποθούμε και σχεδιάζουμε μια πατρίδα ανεξάρτητη, μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα ζουν ευτυχισμένοι, χωρίς το άγχος της επιβίωσης, χωρίς το φόβο της ανασφάλειας και χωρίς τα πολλαπλά εμπόδια που δυσκολεύουν την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Επιδιώκουμε την στροφή προς τον άνθρωπο, στην Ελλάδα και παντού. Στροφή προς τον κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο, που θα λαμβάνει υπ’ όψη την προσωπικότητά του, τις ιδέες του και τις ικανότητές του και όχι προς ένα αφηρημένο αριθμητικό κατασκεύασμα ή έναν μέσο όρο.

Μπορεί ο 21ος αιώνας να ξεκίνησε πολύ άσχημα για εμάς τους Έλληνες, αλλά οι συγκυρίες μας δίνουν τώρα τη μοναδική ευκαιρία και το ιστορικό καθήκον να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων και να τον μετατρέψουμε σε σύγχρονο χρυσό αιώνα του Ελληνισμού, αρκεί να πιστέψουμε ότι αξίζουμε, φτάνει να πιστέψουμε ότι μπορούμε.

Και ήδη ξεκινήσαμε να το κάνουμε…

 

 

Μια σκέψη σχετικά μέ το “ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

  1. Μια ριζοσπαστική δεξαμενή σκέψης, οφείλει πέραν των πεποιθήσεων-οραμάτων, να έχει και ένα πλάνο άμεσων πολιτικών λύσεων… επειδή οι καιροί ου μενετοί.
    Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που έχουν σοβαρούς προβληματισμούς ως προς το πού οδεύει η χώρα, και βασικά, συμφωνούν μέσες άκρες στα αναφερόμενα αυτονόητα που περιλαμβάνονται στις όποιες διακηρύξεις, ένθεν κακείθεν.
    Υπάρχει όμως μια «μαγματοποίηση» αυτόν το καιρό στα πολιτικα, οικονομικά κλπ πράγματα.
    Δεν βγαίνει (σε άμεσους χρόνους) πουθενά αυτή η κατάσταση.
    Η κινούμενη άμμος καταπίνει όλο και πιό πολύ την χώρα, επί πάντων.
    Ζητείται,,, Γκεσέμι.
    Το πρόσωπο που μεγιστοποιεί την άμεση σύνθεση όλων των λαικών (στην βάση) συνιστωσών επανεκκίνησης είναι ένα μεγάλο εύρημα, σε έναν λαό (στην πλειονοψηφία του) που πάντοτε κινείται με… γκεσέμια (δεν είναι και ο μόνος, αλλά κερδίζει αυτός ο λαός το χρυσό).
    Το πρόσωπο αυτό, σαν ένας νέος Ν. Ζορμπάς, θα πρέπει να παραδώσει τον νέο καταστατικό χάρτη και την επιτευξομένη «αυτοκυριαρχία» της χώρας στην νέα διάδοχη πολιτική κατάσταση πραγματων.
    Θα εκτελέσει συγκεκριμένη λειτουργία (συνθέτοντας προσωρινά πολλά αμφοτέρωθεν λαικά -και μόνον- διεστώτα) και θα αποχωρήσει.
    Ένα τέτοιο προσωπο (ανεξαρτήτως προέλευσης) δεν γίνεται ποτέ κομματάρχης.
    Το πρόσωπο αυτό, καλώς ή κακώς, και με όλες τις πιθανές γνωστικές του αδυναμίες υπάρχει.
    Κάθε εποχή έχει να επιδείξει, ιστορικώς συμβατά, κάποιο πρόσωπο με στοιχειώδη έξωθεν καλή (προσωπική και μόνον) μαρτυρία.
    Είναι φερ’ ειπείν κάποιο που εμπιστεύθηκε τα κινδυνωδέστατα ελληνικά ομόλογα στο χαρτοφυλάκιό του.
    Είναι αυτό που (έστω αφελώς) ετόλμησε να πει κάποια «όχι».
    Είναι αυτό που διεκινδύνευσε να ορίσει κάποια πράγματα με το όνομά τους… αποκαλύπτοντας (τουλάχιστον) τις προαιρέσεις του.
    Είναι αυτό που νικήθηκε (φυσικά) από την δημοκοπία.
    Είναι αυτό που πρεπει να «βοηθηθή», για να να αποκοπεί από την λάθος εκτίμηση που έχει για την ευρωπορεία και να «βασισθή» σε έναν νέο κύκλο αμέμπτων ανθρώπων, πέραν του παλαιοκομματικού, προκειμένου να κάνει την ανασύνθεση του πολιτικού χάρτη και να βάλει ομαλά την χώρα στην νέα αυτοδύναμη τροχιά της.
    Ίσως αυτό το πρόσωπο να μην μπορεί να υποφέρει ένα τόσο μεγάλο (και επικίνδυνο) φορτίο.
    Δεν υπήρξε όμως ποτέ εκουσίως πωλητής της πατρίδος του, στην οποία με λαϊκό τρόπο ζεί… και έχουν την μεγάλη σημασία τους οι σημειολογίες.
    Έκανε κακές εκτιμήσεις, και αυτό, από μια σκοπιά, μάλλον στα θετικά των πιστεύω του καταχωρείται.
    Και τα βασικά «πιστεύω» είναι ανώτερης αξίας (ως συνδετικός ιστός πάντοτε) από τα υπολογιστικά «εκτελώ».
    Πρέπει να προσεγγισθή και ανιχνευθή, και είτε να υπάρξει «συντονισμός», είτε να πάμε για άλλα..
    Και όλα αυτά, επειδή το τέλειο είναι κάτι που ανήκει στο αγνό φαντασιακό των ανθρώπων, που από κάπου πρέπει όμως πρακτικά να ξεκινούν.
    Τι να κάνουμε… εκ των επικαίρων ενόντων και ούτω ποιήσωμεν.
    Μια άποψη, δεν κατεχόμεθα και από το αλάθητο, αλλά τα πράγματα επείγουν.

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε